46. czy jestem złą matką?

Ostatnio stwierdziłam, że bardzo odbiegam od mojego otoczenia w kwestii wychowywania dzieci. 
Ludzie się dziwią, bo:

1. nie używam wózka

Wózka nie używam już od prawie 10 miesięcy. Cały czas noszę w chustach. Bartek jest przez to bardziej otwarty na świat, szybciej go poznaje. Nie jest połozony w wózku, zakryty po szyję kołderkami i kocami, a nad głową ciągle postawiona buda. Nawet zimą przy -15 stopniach był zamotany w chuście. I myslicie, że chorował? Nie, nie mam z tym żadnych problemów. Chłopak jest porządnie zahartowany, rozwija się prawidłowo, a nawet szybciej niż przewidziano w podręcznikach.
Pewnie też myślicie, że przez to ciągłe noszenie jest nauczony tylko na rękach. Nic bardziej mylnego. Tyle co go wynoszę na spacerach to mu starcza, w domu nie muszę go nosić, a tym bardziej usypiać na rękach.
Dzięki chuście nie musiałam szeroko pieluchować i mam szczęśliwe dziecko. 


Poza tym ludzie - jako jedyne ssaki - wyrzucają swoje młode z gniazda.

2. Nie używamy pampersów

Ludzie się dziwią, że nie korzystam z taaakiego przecież udogodnienia. A po co? Przecież taki pampers rozkłada się bardzo długo na wysypisku. A po drugie, Bartoszowi odparza się w tej folii tyłek. Używamy zwykłej tetry. I nie mam z tym wiele roboty. Pieluchy zmieniam równie często jak się zmienia pampki, grubsze sprawy trafiają do kibelka, a pieluszki składuję w zamykanym kubełku. Wieczorem wstawiam do prania na 60stopni, a wieszając od razu odpowiednio składam. Rano pieluchy są suche, poskładane i gotowe do użytku. 
Na noc, na spacer czy do lekarza - zawsze używamy pieluszek wielorazowych a nie pampersów.
Poza tym, tyłeczek o wiele ładniej w takich kolorowych pieluszkach wygląda :))

3. Nie wycieram za każdym razem buzi i rączek

Bartosz jako jedyne dziecko na podwórku, a jest ich kilkoro w podobnym wieku, kiedy się przewróci nie płacze. Nie przejmuje się też piaskiem na rekach, otrzepie i idzie dalej. Czasami też pójdzie na czterech po chodniku. Nie biegam za nim z chusteczkami, nie podnoszę ciągle kiedy się przewróci i nie jest prowadzany stale za rączkę, chodzi sam. Oczywiście jestem cały czas w pobliżu, zwracam uwagę, żeby nic z ziemi nie jadł. 
 Kolana, ręce i buzia całe ubrudzone, ale dziecko szczęśliwe :) i mama też...

Ostatnio się nauczył, że jak mama czegoś zabroni to się kładzie na ziemi i... strzela tzw focha, pół minuty i wstaje. Kiedy nie pozwolę pójść tam gdzie chce, potrafi położyć się na chodniku, nie bronię mu tego. To jest małe dziecko, które nie potrafi jeszcze uporać się ze swoimi emocjami, a w ten sposób może chociaż troche pokazać, że ma odrębne zdania niż mama. 
Czy to źle, że uczy się wyrażania samego siebie?

4. Jestem inna, bo: szyję, haftuję, dziergam, robię biżu


Jako jedyna i do tego tak młoda mam różne zainteresowania i umiejętności. Wychodzę na dwór zawsze z jakąś robótką. Mam swoje pasje zamiast pustego obgadywania sąsiadów. 
Spaceruje kilka kroków za Bartoszem i krzyżykuję lub dziergam spokojnie


Czasami czuję się jak kosmitka...

ale do tego już przywykłam :)




gdybym tylko jeszcze z mężem się dogadywała...