47.

Musze się pochwalić


Wczoraj, od pewnego przystojnego i szarmanckiego mężczyzny, dostałam piękną różę. Przez noc rozwinęła się. 
I powiem, że nie jest to od męża...
Jest to od mężczyzny jakich już mało chodzi po tym świecie, którzy potrafią przepuścić kobietę pierwszą, pocałować w dłoń...

Jest tak gorąco, że nie mogę robić na szydełku, bo robota klei się do rąk i to dosłownie.
Ale na pewno nie próżnuje, bo to nie w moim stylu.


Wyprułam ostatnio białą nitkę z jednego miecza i zastąpiłam ją białą muliną świecącą w ciemności. Niestety, efekt był marny i nie taki o jaki mi chodziło, więc znowu wyprułam. Na taka zabawę straciłam 3 dni.  


Tak to wyglądało ze świecącą muliną 

Teraz wieczorami, bo tylko wtedy można wytrzymać na podwórku, Patryk jeździ na rowerze bądź gania z chłopakami, Bartosz robi kilometry przed sanem, a ja z robótką chodzę zanim i krzyżykuję. Dużo nie jest zrobione, raptem kilka krzyżyków, ale ostatnio ciężko znaleźć chwilkę tylko dla siebie